اضافه کردن ویدیو
تا ۳۰ سال پیش، هیچ نوع مدرک علمی از وجود مکانی خارج از منظومه شمسی در دسترس نبود. با پیشرفت‌های تکنولوژی و پژوهش‌های علمی دانشمندان بیش از ۵۳۰۰ سیاره فراخورشیدی کشف کردند. در ابتدا، بیشتر این سیارات گازی و غول‌پیکر بودند ولی محققان با رشد توانایی‌ها و علم به کشف سیارات کوچک‌تر و شبیه به زمین دست یافتند.
یافتن جایی برای سکونت در کهکشان راه شیری
تاکنون، بیش از ۵۰ سیاره با جرمی مشابه زمین و بیش از ۸۰۰ کره با شعاعی کمتر از نصف آن پیدا شده‌اند. با این حال، تعداد کمی از این سیارات در ناحیه قابل سکونت و نزدیک به کره خاکی گردش می‌کنند ولی این پروسه در حال تغییر و تحول می‌باشد.
در جستجوی مکانی برای سکونت در خارج از زمین، دانشمندان سیستم‌های سیاره‌ای را بررسی کرده‌اند که بیش از یک سیاره زیست‌پذیر دارند. حتی تاکنون حداقل یک ساختار در همسایگی کیهانی کره خاکی شناخته‌اند که چنین ویژگی‌هایی دارد.
کهکشان راه شیری پر از ساختار‌های جمع و جور است که حول ستاره‌هایی شبیه به خورشید گردش می‌کنند. بنابراین، سیاراتی که به این اجرام نورانی نزدیک‌ترند به طور معمول بسیار داغ و غیرقابل زیستن هستند. همچنین، اخترهای سردتر و کم‌نورتر شرایط متفاوت و خاصی دارند، در اطراف آنها، منطقه قابل سکونت بسیار نزدیک‌تر است.
سیستم‌ها کهکشانی گلیزا ۶۶۷
یکی از سیستم‌های کهکشانی، "گلیزا ۶۶۷" را می‌توانیم نام ببریم، یک ساختار سه‌ستاره‌ای که در صورت فلکی عقرب و حدود ۲۳ سال نوری از زمین فاصله دارد. این مورد اولین نمونه شناخته‌شده‌ای می‌باشد که در آن، یک ستاره با جرم کم دارای چندین سیاره سنگی قابل سکونت است که در "منطقه طلایی" آن گردش می‌کنند.
همچنین، سیستم آلفا قنطورس، گلیزا ۶۶۷ نیز سه ستاره دارد. GJ 667A، بزرگ‌ترین اختر در این ساختار می‌باشد که یک کوتوله نارنجی-قرمز که جرمی معادل ۷۳ درصد و شعاعی برابر ۷۶ درصد خورشید دارد و ۱۲ درصد از نوری که این سیاره می‌تاباند، از خود ساطع خواهد کرد.
