پلوتو، کرهای خوشرنگ که در منظومه شمسی قرار گرفته و موفق شده توجه بسیاری را به علم نجوم جلب کند. هر چقدر که در مورد این سیاره توضیحاتی در قالب ویدیو ارائه میشود اما بازهم سوالات بسیار زیادی در ذهن باقی میماند. یکی از این پرسشها این است که چرا نمیتوانیم این جرم آسمانی را از زمین ببینیم؟ ولی تلسکوپهایی مثل هابل این قابلیت را دارند که کهکشانهای بسیار دور را نیز به صورت واضح مشاهده کنند. سوال دیگر اینکه چرا تصویرهای گرفته شده توسط فضاپیمای نیوهورایزنز از آن با وجود فاصله زیاد از خورشید و تاریکی فضا، کیفیت زیادی دارند؟
به نظر شما هابل، پلوتو را میبیند؟
تلسکوپ هابل تاکنون موفق شده که تصاویر زیبایی را از فضا به نمایش بگذارد، حتی از کیهانهایی که فاصله آنها با ما میلیونها سال نوری میباشد. عجیبترین موضوع این است، زمانی که با اجرام نزدیکتری مانند پلوتو مواجه میشود، تصویرهای چندان با کیفیتی را ضبط نمیکند. شاید این مسئله زیاد منطقی نباشد زیرا انتظار میرود که سیارات نزدیکتر، واضحتر دیده شوند.
علت این مسئله به قطر زاویهای اجرام برمیگردد. به عنوان مثال کهکشان آندرومدا با ما دو میلیون سال نوری فاصله دارد و به خاطر بزرگ بودنش، تقریبا سه درجه از آسمان شب را پوشش میدهد. به همین دلیل، هابل میتواند جزئیات این کیهان عظیم را با وضوح بالا ثبت نماید. بنابراین، پلوتو شاید نزدیکتر باشد اما نسبت به سیارات دیگر بسیار کوچکتر است و قطر زاویهای آن در آسمان بسیار کمتر میباشد. همچنین، این مسائل، تلسکوپ هابل را برای ثبت جزئیات با چالشهای زیادی مواجه کردهاند.
پس درک ما نسبت به اجرام آسمانی، به اندازه و فاصله آنها وابسته میباشد. سیاراتی با اندازه بزرگ اما بسیار دور، میتوانند به وضوح دیده شوند و برعکس آن را هم در نظر بگیرید.
سخن پایانی
سوالاتی که در ذهن ما درباره پلوتو و موضوعات مشابه وجود دارند، به ما در درک بهتر فضا و کاوشهای آن کمک میکنند.