نزدیک به سه میلیون سال قبل، انسانها در شکل اتمهای کوچکی در یک محیط شبیه به پتری دیش (ظرف آزمایشگاه) در جهان شناور و معلق بودند. اگر به شش میلیون سال پیش برگردید با اولین عضو هومینیدها روبرو میشوید، خانوادهای از نخستیسانان که شامل انسانها، شامپانزدهها، گوریلها و اورانگوتانها نیز میشود.
اولین گونه انساننما
حدود 1.9 میلیون سال قبل، Homo erectus اولین گونهای از انساننماها بودند که از آفریقا به مناطق دیگر جهان مهاجرت کردند. آنها نسبت به پیشینیان خود مغز بزرگتری داشتند. سپس، حدود 400,000 سال پیش، نشانههایی از نئاندرتالها مشاهده شد.
همچنین، بدن آنها به خوبی در مقابل محیطهای سرد اروپا و آسیای غربی مقاومت میکرد. صورتهای آنها از نظر خصوصیتهای ظاهری بسیار به انسانهای امروزی شباهت داشت.
نخستین تولد انسانها
داستان بشریت از دشتهای سرسبز بینالنهرین و در حدود 4000 سال قبل از میلاد آغاز شد، مکانی که بین رودخانههای دجله و فرات سومری اوروک قرار گرفته بود. ساکنان این شهر به جای رفتن به شکار و جمعآوری غذا مثل اجداد گذشته، روشی را کشف کردند که میتوانستند غلاتی مانند گندم و جو را کشت کنند.
این تغییرات به وسایلی به نام آسیاب دستی نیاز داشت که از دو سنگ ساخته میشد. غلات بین این دو خرد و به آرد تبدیل میشد. کشاورزی، شروع یکی از مهمترین تحولات در تاریخ انسانها بود. دیگر احتیاجی به شکار حیوانات یا جمعآوری میوهها نبود.
این تحولات باعث رشد شهر اوروک شد و جمعیت آن به بیش از 50,000 نفر رسید. اما این تغییرات بر روی بدن انسانها تاثیراتی داشت. میانگین قد مردان از ۵ فوت و ۹ اینچ (175 سانتی متر) به ۵ فوت و ۳ اینچ (160 سانتی متر) و زنان از ۵ فوت و ۳ اینچ به ۵ فوت (152 سانتی متر) کاهش پیدا کرد.
همچنین انسانهای امروزی برخلاف گذشته، تواناییهای جسمانی بینظیر پیشینیان خود را نداشتند. این شروع تمدن بشریت بود و از این نقطه به بعد، انسانها روشی جدید برای پیشرفت کشف کردند.