اضافه کردن ویدیو
این ویدئو، فارماکولوژی آنتیهیستامینها را که جز مواد آنتی کولینرژیک هستند را بررسی می‌کند. در ابتدا لازم است که تفاوت آن را با هیستامین و نقش آن در بدن را تحلیل کنیم. Histamine، در بدن به گیرنده‌های خاصی وصل می‌شود که بیشتر آنها در بینی، گلو، پوست و دستگاه گوارش قرار گرفته‌اند.
تفاوت هیستامین و آنتیهیستامینها
هیستامین، مولکول کوچکی می‌باشد که تولید آن از طریق فرآیند دکربوکسیلاسیون آمینو اسید هیستیدین در بدن صورت می‌گیرد. این ماده در تمامی ساختارها پیدا می‌شود که بیشتر تمرکز آن در پوست، ریه‌ها و دستگاه گوارش است. همچنین، قسمت زیادی از آن در گرانول‌های ماست‌سل‌ها ذخیره شده که در بافت‌ها و در سلول‌های بازوفیل و ائوزینوفیل خون در جریانند.
هیستامین، در سلول‌های شبه کروماتین که در پوشش معده قرار دارند، نیز به تولید می‌رسد. همچنین، سه عامل اساسی، واکنش آلرژیک، آسیب بافتی و داروهای شیمیایی سبب آزاد شدن این ماده می‌شوند و با اتصال به گیرنده‌های هیستامینی که در کل بدن قرار گرفته‌اند، اثرات خود را پیاده و اجرا می‌کنند. تاکنون، چهار نوع از دریافت کننده‌های این مولکول کشف شده‌اند که شامل H1، H2، H3 و H4 می‌شوند. بنابراین، H1 و H2 اصلی‌ترین آنها و هدف داروهای کلینیکی هستند.
آنتی هیستامین (Antihistamine) نیز دارویی می‌باشد که می‌تواند اثرات هیستامین را مسدود و متوقف نماید. بنابراین، با مسدودی دریافت کننده‌های Histamine که به طور معمول H1ها هستند، می‌توانند علائم آلرژی‌هایی مثل خارش، آبریزش بینی و کهیر را کاهش دهند. در نهایت، این داروی ضد حساسیت برای درمان مشکلات آلرژیک فصلی، غذایی، نیش حشرات و موارد دیگر به کار می‌روند.
سخن پایانی
در نتیجه، هیستامین مولکولی کلیدی در بدن می‌باشد که نقش‌های اساسی را در واکنش به آلرژی، مشکلات التهابی و پاسخ‌های بدن به آسیب‌ها و مواد شیمیایی خارجی ایفا می‌کند. آنتیهیستامینها که دارویی ضد حساسیت هستند، اثرات این ماده را خنثی خواهند کرد.
