داروهای آنتی کولینرژیک در سالمندان

داروهای آنتی کولینرژیک، انتقال دهنده عصبی استیل کولین را مسدود کرده و بر ارتباط بین نورون ها در مغز و بدن تأثیر می گذارد. معمولاً می توانند اثرات منفی قابل توجهی بر عملکرد اعضای حیاتی، به ویژه در افراد مسن داشته باشند و منجر به از دست دادن حافظه شود.

انواع رایج داروهای آنتی کولینرژیک

برای اینکه بتوانید به صورت هوشمندانه، میزان مصرف این گروه از داروها را تنظیم کنید، باید با انواع آن آشنا باشید. مواد آنتی کولینرژیک شامل موارد زیر است:

 داروهای مثانه:

 مثال: داروهای مثانه مثل اکسی بوتینین (دیتروپان)، تولترودین (دترول). برای اطلاعات بیشتر، می‌توانید کلیپ مشکل مثانه بیش‌فعال را تماشا کنید.

خطرات: می تواند مسائل شناختی را تشدید کند. بهتر است که جایگزین هایی برای کنترل علائم ادرار در نظر بگیرید.

 آنتی هیستامین های آرام بخش:

 مثال: دیفن هیدرامین (بنادریل)

 خطرات: می تواند باعث بدتر شدن عملکرد شناختی شود.

مسکن های درد بعد از ظهر:

  مثال Tylenol PM

 خطرات: اغلب حاوی آنتی هیستامین های آرام بخش است و سبب افزایش اثرات آنتی کولینرژیک می شود.

 داروهای سرگیجه/تهوع:

 مثال: مکلیزین (Antivert)

 خطرات: می تواند عملکرد شناختی را مختل کند. بهتر است که گزینه های فیزیوتراپی را بررسی کنید.

داروهای خارش:

 مثال: دیفن هیدرامین، هیدروکسی زین (ویستریل)

 خطرات: به جای آن درمان های موضعی را در نظر بگیرید.

 ضد افسردگی های سه حلقه ای:

 مثال: آمی تریپتیلین (Elavil)، نورتریپتیلین (Pamelor)

خطرات: اغلب برای درد عصبی تجویز می شود اما جایگزین های بهتری دارد.

شل کننده های عضلانی:

 مثال: سیکلوبنزاپرین (Flexeril)

خطرات: می تواند آنتی کولینرژیک باشد. گزینه های غیر دارویی برای مدیریت درد را بررسی کنید.

اگر آنتی کولینرژیک مصرف می کنید، مصرف آن را کاهش دهید یا آن را به جایگزین های ایمن تر تغییر دهید، حتی می توانید به دنبال گزینه های طبیعی، برای مدیریت علائمی باشید. همچنین، قبل از ایجاد تغییرات در رژیم دارویی، هر گونه نگرانی را با پزشک خود در میان بگذارید‌.